شکل‌گیری دو جریان حق و باطل یا عدالت و ظلم، همواره در حال تداوم و مبارزه‌ای بی‌پایان بوده است. در این نبرد، گاهی جریان باطل از برتری ظاهری برخوردار می‌شود و این موضوع پرسش‌های جدی را در ذهن جبهۀ حق ایجاد می‌کند؛ پرسش‌هایی همچون آیا در برابر قدرت‌های سلطه‌گر می‌توان ایستادگی کرد یا باید تسلیم شد؟ آیا شکست‌دادن دشمنان قوی ممکن است؟ آیا این اندازه هزینه برای مقاومت ارزش دارد؟ و سرانجام، نتیجه این مبارزه چه خواهد بود؟
قرآن در آیاتی مختلف به این پرسش‌ها پاسخ می‌دهد و شکست‌های تاریخی دشمنان و پیروزی‌های نهضت‌های اصلاحی را روایت می‌کند. خداوند در آیات بسیاری به عبرت‌گرفتن از تجربه‌های ملت‌های پیشین توصیه کرده است: «أَ فَلَمْ یَسیرُوا فِی الْأَرْضِ فَیَنْظُرُوا کَیْفَ کانَ عاقِبَةُ الَّذینَ مِنْ قَبْلِهِمْ دَمَّرَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ وَ لِلْکافِرینَ أَمْثالُها».[1]
یافته‌های تاریخی نشان می‌دهد فرجام قیام‌ها و نهضت‌های اصلاحی، پیروزی است؛ برای مثال پیامبر اعظم(ص) با وجود تمامی مشکلات از جمله جنگ‌ها و تحریم‌های اقتصادی، موفق به تشکیل حکومت آرمانی گردید. همچنین انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی; موفقیت‌آمیز بود. گرچه نهضت‌ها با هزینه‌ها و خسارت‌های جانی و مالی همراه بوده‌اند، برای تحقق اهداف بلندمدت مقاومت، این هزینه‌ها ارزشمند و ضروری به شمار می‌آید. این نوشتار، اهداف مقاومت از دیدگاه امامین انقلاب را تبیین می‌کند.
[1]. «آیا در زمین سیر نکردند تا ببینند عاقبت کسانى که قبل از آنان بودند چگونه بود؟! خداوند آنها را هلاک کرد و براى کافران امثال این مجازات‌ها خواهد بود» (محمد: 10؛ ر.ک به: فضل بن حسن طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج 9، ص 149).
)