استاد سطح عالی حوزه علمیه قم و مبلغ نخبه دفتر تبلیغات اسلامی
10.22081/jpp.2024.75428
چکیده
ولی‌‌‌الله‌بودن امیرمؤمنان علی(ع) یکی از مراتب و شئون امامت و حجت الهی‌بودن آن حضرت است. علی وَلیُّ‌الله است؛ یعنی سرپرست و امام است که به دستور خدا به این مقام منصوب گردیده است؛ چنان‌که خدای متعال می‌فرماید: «إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذینَ آمَنُوا الَّذینَ یُقیمُونَ الصَّلاةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ راکِعُونَ؛[1] سرپرست و ولىّ شما، تنها خداست و پیامبر او و آنها که ایمان آوردهاند؛ همان‌ها که نماز را برپا مىدارند و در حال رکوع، زکات مىدهند». طبق روایات متواتر فریقین،[2] این آیه در شأن امیر مؤمنان(ع) است[3] که آن جناب را «ولی‌الله» معرفی می‌فرماید. بر اساس این آیه هر مؤمنى که داراى ویژگى‌هاى مذکور باشد، بر دیگر مؤمنان ولایت دارد و این ویژگی‌ها منحصر در وجود علی(ع) است.
ای به خلق از خلق اولی یا امیرالمؤمنین
وی به جن و انس مولا یا امیرالمؤمنین
خلق بی تو قطرۀ از هم جدا افتاده‌اند
با تو میگردند دریا یا امیرالمؤمنین
طاعت کونین بی تو شعله‌ای از دوزخ است
بس بود مهر تو ما را یا امیرالمؤمنین
هرکه در محشر بود دستش به دامان کسی
ما تو را داریم فردا یا امیرالمؤمنین[4]
[1]. مائده: 55.
[2]. فخرالدین طریحی، مجمع البحرین، ج 1، ص 456.
[3]. عضدالدین ایجی، المواقف فی علم الکلام، ص ۴۰۵.
[4]. سروده غلامرضا سازگار.
)